Na een langdurige regenbui trokken Lisette en ik de deur achter ons dicht en begaven we ons naar Kijfhoek & Bierlap. In het duingebied, dat nieuw voor ons was en dat deel uitmaakte van Meijendel, gingen we onze laatste wandeling van 2023 maken.
In beboste duinen liepen we over brede zandpaden en smalle bospaadjes. Overal stonden groene paaltjes. Eerst dachten we dat ze een paaltjesroute markeerden, maar toen we zagen dat ze op de kruispunten bij alle toegangswegen stonden, wisten we dat dit niet klopte. Na een tijdje ging het bij ons dagen: ze duidden simpelweg de wandelpaden aan.
Op de bodem lag hier en daar een grote hoop paardenpoep. De uitwerpselen waren van Koniks, maar de paarden lieten zich niet zien. Wel kregen we een vos, twee hertjes en drie gallowayrunderen in het vizier.
Volgens verwachting begon het na een uur te regenen. Het ging harder waaien en de gure wind voelde zo onaangenaam aan, dat we even onder een boom gingen schuilen. We wisten dat het niet lang zou duren, dus we wachtten geduldig af.
Het was oudejaarsdag en traditiegetrouw keken we terug op het afgelopen jaar. Het had in 2023 veel meer geregend dan in de jaren ervoor. Van een buitje keken we niet meer op, maar we hielden niet van aanhoudende regenval. Als het weer te slecht was, dan annuleerden we onze wekelijkse wandelafspraak of bezochten we een museum. Dit jaar hadden we op regenachtige zaterdagen drie prachtige tentoonstellingen in Singer Laren bekeken en beleefden we in Naturalis de Rexperience. Met een tijdscapsule reisden we 60 miljoen jaar terug naar de tijd van de dino’s en kruisde een levensgrote T.rex ons pad.
In het afgelopen jaar waren we dikwijls ietswat gemakzuchtig geweest in het uitzoeken van de volgende wandeling. In de mooiste natuurgebieden op een uur autorijden waren we al geweest en het ontbreken van nieuwe prikkels maakten ons laks. We kozen vaak voor de Amsterdamse Waterleidingduinen. We kenden dit gebied zo goed, dat we op de bonnefooi gingen zonder van te voren een wandelroute uit te zoeken of er eentje zelf te maken.
Vandaag waren we in een nieuw gebied en liepen we over aangenaam onbekende paden. Na zo’n negen kilometer passeerden we enkele duinmeren. We hoopten er vogels aan te treffen, maar het viel tegen. Bij een groot meer hadden we meer geluk. Op een eilandje stonden aalscholvers en in het water zwommen kuifeenden, enkele tafeleenden en twee grote zaagbekken. Ons vogelhart ging sneller kloppen.
Toen corona ons land aandeed en we in lockdown moesten, begonnen we ons te interesseren in de vogels en in de vogeltrek. Een kokmeeuw herkennen we nu uit duizenden, maar dat was in de begintijd niet zo. Ik herinner me de keer dat we in de koude wind 10 minuten naar een kokmeeuw in winterkleed keken, de vogelgids erbij pakten en probeerden te determineren om welke vogel het ging. We ontdekten dat het verenkleed in de winter anders was dan in het broedseizoen.
Gaandeweg werden we steeds beter in het identificeren van vogels en gaandeweg nam het verlangen naar een spotting scope, ook wel telescope genoemd, toe. Het biedt een grotere vergroting dan een verrekijker, waardoor je de vogels op afstand beter kan zien.
In maart van het jaar togen we naar Urk, naar de winkel van Cameranu, waar we verschillende telescopen konden uitproberen. Een verkoper toonde enkele modellen en hij verleidde ons tot de aankoop een makkelijk mee te nemen compacte kijker.
Na een lunch in Urk reden we door naar het voormalige eiland Schokland om onze nieuwe aanwinst uit te proberen. We hadden een prachtig helder zicht op de vogels en ik wist dat we de juiste beslissing hadden genomen. Lisette wil objecten altijd graag een naam geven en we doopten onze scope tot Tureluur.
In april bezochten we de lepelaarskolonie in het elzenbosje achter een druk bezcht tankstation aan de A200. Tussen de bladeren en takken door zagen we witte lijven die bezig waren met het verstevigen van de nesten. Toen ik een maand later terugkeerde naar de plek, kon ik door de spotting scope een klein kopje zien dat boven de rand van het nest uitkwam.
Het natuurgebied Meijendel is populair in de wijde omgeving van Leiden tot Den Haag. De vele wandelroutes, fietspaden en ruiterpaden, als ook het speelbos, de uitkijktoren, het bezoekerscentrum en het restaurant trekken 3 miljoen mensen per jaar. Kijfhoek & Bierlap daarentegen is het stilste stukje duinen bij Wassenaar. Het gebied is beperkt toegankelijk en alleen na aanschaf van een dagkaart mag je het betreden. Dit is gedaan om de natuur te beschermen. Daarnaast gelden er restricties. Je mag er niet fietsen, de hond uitlaten, de grond roeren, kamperen en ongekleed hardlopen.
We vonden de rust in het gebied heel fijn en we namen ons voor om in het nieuwe jaar terug te komen.
Terugblik op 2023
Ik wil ten slotte graag de aandacht vestigen op elke blogposts die gaan over de tochten die Lisette en ik aan het begin van het jaar hebben gemaakt. We zijn wandelaars die van vogels houden, maar we zijn geen vogelaars die de hele dag op één plek zitten om te kijken wat er voorbij komt. We hebben het geduld er niet voor. In Nederland zijn er veel plekken waar je wandelen en vogelen uitstekend kunt combineren.
Wandelen en vogels kijken in het veenweidegebied tussen IJsselstein en Montfoort
Toen we net onze spotting scope hadden aangeschaft, gingen we naar de Weidse Veenweiden, een gebied met veel water, graslanden en melkveehouderijen. We hadden de wandeling al eens eerder gemaakt en wisten dat we hier veel vogels zouden kunnen aantreffen.
Voor meer details, ga naar het verslag van 18 maart: https://caaarooo.nl/wandelen-en-vogels-kijken-in-het-veenweidegebied-bij-montfort-en-ijsselstein/
Vogelexcursie in de Groene Jonker
In april hadden we ons aangemeld voor een vogelexcursie in de Groene Jonker. We waren vaker in dit waterrijke natuurgebied geweest en we zagen onder leiding van gids Mark onder meer rietzangers, rietgorzen, de blauwborst en de snor. We zagen ook dat er rugzakken op de markt zijn, waarmee je de telescoop op je rug kunt dragen.
Het verslag van 22 april: https://caaarooo.nl/op-stap-met-mark-in-de-groene-jonker/
Lepelaarskolonie
Het bezoek aan de lepelaarskolonie naast de A200 combineerden we met een wandeling door de Kennemerduinen en over het strand.
Het verslag van 28 april: https://caaarooo.nl/lepelaars-de-strandhuisjes-en-de-poepende-meeuw/
Weekendje Breskens
In mei hadden we behoefte aan een nieuwe omgeving en reisden we af naar Breskens. Omdat het ver rijden was, boekten we een overnachting. We liepen langs de kust naar de Waterdunen, een uniek getijdennatuur- en recreatiegebied. Een dag later gingen we naar het Zwin. Dit is een ook getijdengebied, maar nu op de grens van België en Nederland. We waren helaas te laat voor de vogeltrek. De natuur laat zich niet voorspellen.
Het verslag van 14 mei: https://caaarooo.nl/waterdunen-en-het-zwin-nieuwe-natuurgebieden-met-invloeden-van-de-zee/
Purperreigerkolonie
De mooiste reigers die je in Nederland kan tegenkomen is de purperreiger. Ze hebben een kenmerkende bruinoranje nek met zwarte strepen, en ze broeden in moerassen met veel riet en struikgewas. Er is een kolonie in de Nieuwkoopse Plassen. We huurden in juli een kano om deze bijzondere vogels te bekijken .
Het verslag van 8 juli: https://caaarooo.nl/met-de-kajak-naar-de-reigerfamilies/
Carolien en Lisette de beste wensen voor het nieuwe jaar. Hopelijk meer mooie wandelingen en vogels spotten het komende jaar. Bedankt voor je leuke blogs.
Dank je wel, Marjan. Voor de beste wensen, voor het volgen van mijn blog en voor het laten weten dat je ze met plezier leest. Dat is fijn om te horen.