Op stap met Mark in de Groene Jonker

Ik reed aan het begin van de middag terug naar huis. De regendruppels tikten op het dak en de ruitenwisser veegde het regenwater herhaaldelijk naar de zijkant van de voorruit. Lisette en ik hadden geluk met het weer gehad. De zon had ’s ochtends geschenen en we kregen het zelfs zo warm dat we een trui uit moesten doen.

De rietvogels in de Groene Jonker hadden eveneens van het mooie weer genoten. De mannetjes zongen uitbundig, terwijl ze zich met hun pootjes stevig vasthielden aan een rietstengel. Voor de eerste keer in ons leven zagen we een snor en een blauwborst. De snor snorde als een naaimachine en de blauwborst toonde zijn blauwe borst. Ik hou van Nederlandse vogelnamen. Ze zijn beschrijvend en to the point.

In het waterrijke natuurgebied bij de Nieuwkoopse Plassen verbleven ook rietzangers en rietgorzen. Het waren oude bekenden van ons. We hadden de soort in ons prille vogelspot-leven geregeld gespot.

We namen deel aan een vogelexcursie onder leiding van Mark Collier. Hij was verbonden aan het Vogelinformatiecentrum Texel. Het informatiecentrum promoot het kijken naar vogels op Texel, en organiseert ook vogelexcursies en workshops op verschillende vogelrijke plekken in Nederland.

De vogelexcursie begon om 9:00. Dat was een uur eerder dan het tijdstip waarop wij doorgaans aan onze wekelijkse wandeling beginnen. Ik had de wekker moeten zetten om op tijd te komen. De vogelexcursies van Arjan Dwarshuis beginnen om 6:00 uur, dus onze starttijd was okay.

Mark had verrekijkers van Swarovski meegenomen, die we tijdens de excursie mochten gebruiken. Ze lagen lekker in de hand en ze gaven een helder beeld. Het prijskaartje was er ook naar: de verrekijker uit het topsegment van de markt was ruim 10 keer zo duur als de mijne.

Mark bleek een ervaren vogelliefhebber te zijn die elk vogelgeluid kon herkennen. Als er hoog in de lucht een zwart streepje overvloog, dan zag hij direct dat het een smelleken was of een zwarte stern. Hij was als 9 jarig jongetje begonnen met het bestuderen van vogels en was er nooit mee gestopt.

Hij had een mooie Swarovski telescoop bij zich en die zette hij neer bij de grote plas van het natuurgebied. “Welke vogels willen jullie zien?”, vroeg hij ons. “De pijlstaart”, antwoordde ik. Hij tuurde over het water, zette een pijlstaart in de telescoop en maakte ruimte voor ons, zodat we de eend door zijn kijker konden gadeslaan. Ik bestelde vervolgens een zomertaling, maar die liet zich helaas niet zien.

Als Mark zelf iets bijzonders zag, dan deelde hij de waarneming met ons. Zo zag ik voor het eerst de dwergmeeuw. Het kleine diertje maakte deel uit van een groep kokmeeuwen.

Lisette en ik hadden onze eigen telescoop meegenomen en na wat oefenen waren we zelf in staat om rietvogels te ontdekken en in de kijker te krijgen. Af en toe zag ik opeens niets meer door de telescoop. De eerste keer zocht ik de oorzaak bij mezelf, maar dat was onterecht. Een grote man met een bruine jas kwam voor mij staan en belemmerde mijn uitzicht. Het was trouwens iedere keer dezelfde man die voor mijn lens ging staan. Hij was zich klaarblijkelijk niet zo bewust van zijn omgeving.

Tijdens onze verplaatsingen in het gebied droegen Mark en een excursie-deelnemer de telescoop op hun rug. Ze hadden een zogenaamde telebackpack, een rugzak waarmee je een statief en telescoop kunt meenemen zonder deze steeds te moeten demonteren. Door de poten van het statief met een klittenbandsluiting vast te maken aan de rugzak, kun je het geheel in één keer op je rug meenemen. Dat wilden we ook, dus later op de dag schaften we het handige accessoire online aan.

Het mooie van de Groene Jonker was dat je niet aan de rand van het gebied op een dijk moest blijven staan, maar dat je door het gebied kon lopen. Dan hoorde je links, rechts, voor, achter en boven vogelgeluiden. Het was natuurbeleving met een 3D-geluidseffect.

Mark was een liefhebber en geen boekhouder. De vogelexcursie zou twee uur duren en hij gaf al snel aan dat hij zou uitlopen. We vonden het prima. Het was prachtig weer en we waren omringd door levendige vogels.

Om 11:45 was de excursie voorbij, leverden wij de verrekijkers in en namen we afscheid van Mark en de groep. In de tussentijd was de stralende blauwe lucht veranderd in een grijs wolkendeken. Om de dag goed af te sluiten liepen Lisette en ik naar café De Klinker in Noorden. We namen plaats op het terras en onder de luifel. We konden de snor, de blauwborst, de geoorde fuut en de dwergmeeuw van onze lijst afstrepen. Mark is een fijne gids. We gaan graag nog een keer met hem op pad.