Ik heb deze blog in drieën gesplitst. Dit is deel 2. Deel 1 gaat over de busreis. Heb je het nog niet gelezen, klik dan hier om naar het eerste deel te gaan.
Londen in de aanloop naar kerst
Helene , Tess en ik willen naar het centrum van de stad en we doen wat de locals doen: we lopen naar de London Underground. Op metrostation Canary Wharf pakken we de Jubilee line naar Green Park, en vervolgens stappen we over op de Picadilly line. Bij Picadilly Circus stappen we uit.
Het is druk op straat. In de straten hangen kerstverlichting. Immense lichtreclames tonen schoenen en tassen van Balenciaga, en een stoere man met een indringende blik die iets aanprijst, maar ik ben vergeten wat.
We wachten op Colleen en Gillie, twee vriendinnen van Tess die zij op Discord heeft leren kennen. Coleen woont in Londen en Gillie is speciaal voor Tess uit Schotland overgekomen. Na een tijdje komen de twee meiden aanlopen. Ze leiden ons rond in de stad. Als eerste gaan we naar Leicester Square, waar een kerstmarkt is. In de stalletjes zijn kerstartikelen, etenswaren en drankjes te koop.
Daarna wandelen we via Cecil Court en St Martin’s Lane naar Trafalgar Square, waar ook een kerstmarkt is.
The National Gallery is open en de meiden stellen voor om naar binnen te gaan. De toegang is gratis. We twijfelen, want er staat een lange file voor de ingang. Coleen stelt ons gerust door te zeggen dat de rij heel snel gaat.
Eenmaal binnen zie ik een groot aanplakbiljet van de Frans Hals tentoonstelling. 50 van zijn beste werken hangen in het museum. Ik raak opgetogen. Hoe mooi is het als je onverwachts schilderijen kan zien van een van de belangrijkste Oude Hollandse Meesters.
Als we de zaal van de tentoonstelling in willen lopen worden we tegengehouden door een zeer onvriendelijke vrouw. ‘Jullie moeten een kaartje kopen’, snauwt ze ons toe. Helene en ik overleggen met elkaar. We hebben geen tijd om de tentoonstelling rustig te bekijken, dus we gaan niet langs de kassa voor een toegangsbewijs. Er zijn genoeg andere dingen te zien. Terug in Nederland zie ik dat de tentoonstelling in februari in het Rijksmuseum te zien zal zijn.
We lopen lukraak door het museum. In grote hoge zalen zijn veel schilderijen met religieuze taferelen. Ik geef ze niet veel aandacht, want het is niet mijn smaak. In kamer 16 sta ik verrukt stil. Aan de muren hangen beroemde schilderijen van Hendrick Avercamp, Pieter de Hooch en Johannes Vermeer.
We verlaten het museum en lopen richting Covent Garden. We hebben trek en willen graag wat eten. In het gebouw van de Seven dials market treffen we een Food Market aan waar street food en cocktails worden verkocht. We beginnen met vegan Xmas ’turkey’ tacos, en drinken daar de alcohol vrije variant van de Electric Currant cocktail bij. Er zit zwarte bes, gember en een vers geperste pink lady appel in. De taco’s zijn zo klein, dat we een tweede eetronde nodig hebben.
Als onze buikjes gevuld zijn, merken we hoe moe we zijn. Het is een lange dag geweest. We nemen afscheid van Colleen en Gillie en gaan met de metro terug naar ons hotel. Als je net in Londen bent, dan is de eerste rit met de metro altijd even zoeken. Welke lijn is het handigst om te nemen? Moet je het Eastbound perron hebben, of het Westbound perron? Bij welke halte moet je uitstappen? Bij de tweede rit ben je al gewend en beweeg je als een Londenaar door de London Underground.
Impressie van een zaterdag in het drukke Londen
Het ontbijt en de liften in Novotel Canary Wharf
Om kwart over 8 pakken we de lift naar de ontbijtzaal die op de 37ste etage is. We kunnen niet meteen ontbijten, want er staat een rij. Er zijn niet genoeg tafeltjes voor iedereen. Na een kwartier zijn we eindelijk aan de beurt en een mevrouw wijst ons een grote ronde tafel aan. Daarna moeten we weer in de rij staan voor het koffieapparaat, voor het brood en voor het broodbeleg. Doordat we steeds moeten wachten, is de start van onze dag onrustig en niet ontspannen.
Vandaag zal Guy ons met de touringcar naar de Tower Bridge en Notting Hill brengen. Voor we in de bus stappen, gaan we nog even naar onze kamers op de 13e verdieping. De tocht naar de begane grond duurt langer dan gedacht. We hebben niet ingecalculeerd dat 100 VGZ’ers tegelijkertijd op weg zijn naar de uitgang van het hotel.
Er zijn vier liften. We drukken op het liftknopje en minuten later stopt er eindelijk eentje. De deur gaat open en we zien dat er is geen plek voor ons is. Minuten laten stopt een tweede lift. Er is net genoeg ruimte voor 3 mensen, en als ik aanstalten maak om in de lift te stappen roept een vrouw luidkeels dat er niemand bij kan. Ik denk daar anders over en wil toch instappen. De bozige vrouw verbiedt mij op hoge toon om in de lift te stappen. Er klinkt paniek in haar stem en ik besluit om niet door te zetten. De lift gaat zonder ons naar beneden.
We drukken opnieuw op de liftknop, maar er gebeurt niets. We moeten een bus halen, dus we komen in actie: we nemen de trap. Maar waar is de trap? We spreken een schoonmaakster aan, die met een kaartje de deur naar het trappenhuis opent. We dalen dertien etages af en door de vele wendingen voel ik me draaierig in mij hoofd.
Wandelend over de Tower Bridge en door Southwark en The City
De busrit naar de Tower gaat vlot en Guy zegt dat hij ons over 2 uur naar de volgende stop brengt. We kijken elkaar verschrikt aan. We gingen ervan uit dat de tussenstop korter zou zijn. Zo flexibel als we zijn, maken we meteen een nieuw plan: we steken de Tower Bridge over, wandelen aan de andere kant van de Thames naar Borough Market en gaan daarna via de London Bridge terug naar de bus.
De Tower is belangrijke toeristische trekpleister van Londen. Iedereen om ons heen maakt selfies of foto’s van elkaar. Op de Tower Bridge staan verscheidene dames met lange losse haren te poseren voor de foto. Ze hebben allemaal hun jas uitgetrokken.
We lopen min of meer langs The Shard, een piramidevormige glazen wolkenkrabber van 310 meter hoog, en besluiten er een kijkje te nemen. De toren telt 72 verdiepingen en nog eens 15 etages met verwarmingsinstallaties. Je kunt een toegangsbewijs kopen voor het observatie gedeelte op de 69e verdieping. Een kaartje kost 28 pond en vandaag, omdat het zaterdag is, zelfs 37 pond. We vinden het te duur.
In Borough Market is het afgeladen. We begeven ons in de massa en lopen stap voor stapje over de historische voedselmarkt. Hier bieden kooplieden meer dan 100 delicatessen aan, waaronder aardbeien, pasteien, paella, olijfolie, truffels en Stilton (kaas).
Als we bijna terug bij de bus zijn, moeten we hoognodig naar de wc. We hebben nog 25 minuten over en duiken een pub in met de naam The Hung, Drawn & Quartered. We zijn de eerste gasten van de dag. Het interieur ziet er prachtig met de leren banken, houten tafels, pilaren, kroonluchters en donkergroen geverfde muren die zijn gevuld met tekeningen, foto’s en schilderijtjes.
Terug in de bus zet Guy koers naar Notting Hill. Het is zo druk op straat dat we meer stilstaan dan rijden. Een dame van de organsatie komt langs met bros- en kitkat-reepjes.
Er is een demonstratie in de stad. Pro-Palestijnse demonstranten roepen op tot een staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. Het gevolg is dat het verkeer in Londen muurvast komt te staan. Na een tijdje meldt onze buschauffeur dat we er niet door kunnen en dat we terug gaan. We hebben een uur in de bus gezeten als we weer terug bij de Tower zijn. Het duurt nog 20 minuten voordat Guy een plek heeft gevonden waar we veilig kunnen uitstappen.
Harry Styles, Kensington, Harrods, het OV
Gillie zal zich in de middag bij ons voegen. Na het nodige appverkeer tussen haar en Tess treffen we elkaar uiteindelijk bij de London Wall. Tess wil graag naar Harry Styles Pleasing Pop-Up Store. Ze heeft een adres op internet gevonden en we gaan er te voet heen. Het waait hard en het is kouder dan gisteren.
Na een half uur staan we voor een dichte deur. Niets wijst erop dat hier een winkel is. Google had gewaarschuwd dat de tent tijdelijk gesloten was, maar we hoopten dat dat niet zo was. Teleurgesteld gaan we verder. Helene wil naar Harrods. Het warenhuis ligt aan de andere kant van de stad, dus we nemen bus 8 naar Holborn.
Na korte tijd stopt de bus opeens en we moeten allemaal uitstappen. Het is onduidelijklijk waarom we niet verder rijden. We zijn bij Liverpool Street Station. Voor de zoveelste keer vandaag maken we een plan B: we pakken de metro. Voordat we in de Circle line stappen naar Sloane Square, gaan we eerst naar het toilet op het station. Als je de hele dag onderweg bent, dan weet je nooit wanneer je naar het toilet moet en waar je die dan aantreft.
Als we het metro station van Sloane Square verlaten wandelen we naar Harrods. We komen door de betere buurt van Londen, waar de bewoners in hele dure auto’s rijden. Als we langs Harry’s Dolce Vita komen zien we tot onze verbazing op het terras dames met opgespoten lippen in bontjassen zitten. Ik heb nog nooit zoveel bontjassen en fillers op een paar vierkante meters gezien.
In Harrods is het druk. Als we genoeg van de mensenmassa hebben gaan we buiten op het terras van L’ETO zitten en kijken we naar de mensen die voorbij komen. We zien nog meer bontjassen, als ook korte rokjes en hoge hakken. Ik ben diep in mijn jas gedoken, want het is onaangenaam koud.
We nemen afscheid van Gillie en gaan met ondergrondse terug naar ons hotel. We nemen de Picadilly line naar Green Park. Het perron is tjokvol, en in de rijtuigen is het nog drukker. We staan als haringen in een ton. Ook de Jubilee line naar Canary Wharf is propvol. We voelen ons als sardientjes in een blikje. Ik heb het niet koud meer. En ik denk: als ik morgen ziek ben, dan weet ik waardoor dat komt.
In de buurt van ons hotel gaan we op zoek naar een restaurant en we komen uit bij een Turks Mediterraans restaurant Harev, waar ze klassieke muziek en Jazz draaien. Het eten is er prima en de rekening is hoger dan verwacht. Ze brengen namelijk een discretionaire servicetoeslag van 12,5% in rekening. Je bent niet verplicht om dat te betalen, maar het eten was goed, dus we laten het zo.
Londen is een fijne stad om een tijdje in te zijn, maar het is er wel ongelooflijk druk.
Ik heb deze blog in drieën gesplitst. Wil je verder lezen, klik dan hier om naar het derde deel te gaan..
Wil je het eerste deel (nog eens) lezen, klik dan hier om naar het eerste deel te gaan.