De treinreis van Amsterdam naar Grenoble
Mijn hoed waaide bijna af toen de doorgaande trein langs mij heen raasde op het perron in Amsterdam. Het was de eerste tropische dag van het jaar en ik ging naar Frankrijk, waar iedereen in de ban was van een ongewoon vroege hittegolf.
Ik ging wandelen met Hannibal Reizen, specialist in individuele wandelvakanties en groepsreizen. Een week lang zou ik in groepsverband de Trièves gaan ontdekken. De meeste wandelaars reisden met de trein. We zaten niet allemaal bij elkaar en we waren verdeeld over verschillende rijtuigen.
Op station Rotterdam Centraal stonden we zo’n 20 minuten muisstil. ‘Wat heb je aan een hogesnelheidstrein die 300 kilometer per uur kan halen, als die onderweg langdurig stilstaat?’, dacht ik geërgerd. Ik wist toen nog niet dat 20 minuten wachten peanuts is als je met het OV reist.
De Thalys deed station Brussel Midi aan en ik keek verbaasd naar het volgepakte perron. De reizigers hadden allemaal één of twee koffers bij zich. Velen stapten in onze trein, maar er was geen plek meer. De gangpaden en balkons liepen vol. De treinomroeper vroeg de mensen die geen stoelreservering hadden de trein te verlaten. Ze moesten afstappen.
Aan de andere kant van het perron stond een Thalys die ook Paris Nord als eindstation had. Ik vond dat merkwaardig: ‘Je laat toch niet twee treinen met dezelfde bestemming van hetzelfde perron vertrekken? Dat is heel verwarrend.’ Bij nader inzien bleek dat die trein al een uur stil stond. Niet alleen de luchthavens en vliegmaatschappijen hadden te maken met een personeelstekort. Ook de treinen konden de vele vakantiegangers niet aan.
Ik ging me zorgen maken. Als de andere Thalys al een uur niet in beweging was gekomen, dan zouden wij ook superlang moeten stilstaan. Mijn vrees kwam uit. Na 80 minuten reed de Thalys een stukje achteruit, zodat een tweede treinstel aan de onze gekoppeld kon worden. Daarna koerste de verlengde trein eindelijk naar haar eindbestemming.
In de Thalys Bar kon je kaartjes kopen voor de RER, de regionale trein in Parijs, die ons van station Paris Nord naar station Paris Gare de Lyon moest brengen. De hoeveelheid RER tickets bleek niet oneindig te zijn. De reisgenoten in mijn rijtuig hadden allemaal twee RER kaartjes, eentje voor de heenweg en eentje voor de terugweg. Maar de Hannibal wandelaars die een stoel hadden in een ander rijtuig hadden nul op het rekest gekregen. De tickets waren uitverkocht.
Ik wendde me in gedachte tot de directie van de Thalys: ‘Als je reizigers een premium-ervaring wilt geven, zorg er dan voor dat er voldoende RER tickets aan boord zijn. Hoe moeilijk kan het zijn?’
Je kon op het station bij een automaat kaartjes kopen, maar dat was een tijdrovende bezigheid: eerst moest je op zoek gaan naar een kaartjesautomaat en daarna moest je hoogstwaarschijnlijk in een ellenlange rij staan. We besloten onze groepsgenoten te helpen en we gaven hen onze tickets voor de terugreis.
Door het oponthoud in Rotterdam en Brussel Midi gingen we rekenen. Zouden we tijd genoeg hebben om de trein naar Grenoble te halen? ‘Ja, het moest lukken’, concludeerden we. Hannibal Reizen had in het reisschema een overstaptijd van twee uur gehanteerd. Dit leek vooraf aan de ruime kant, maar nu waren we er blij mee.
Om de zorgen bij reizigers weg te nemen kwam de conducteur langs om een officiële aantekening op de papieren treintickets te maken. Als je aansluitende trein al weg was, dan kon je hiermee naar het loket gaan en een nieuw kaartje krijgen. Ik had mijn treinkaartje enkel op mijn mobiel staan en ik kreeg de krabbel niet. ‘Dat is geen probleem’, stelde de conducteur mij gerust, ‘want jullie reizen met een groep en dan heb je voldoende aan één aantekening’.
Station Paris Nord en station Gare de Lyon zijn beide kopstations. Onder de treinstations is het metronetwerk aangelegd, en daar weer onder ligt het netwerk van de RER. We volgden de bordjes RER-D-groen en zakten twee verdiepingen in de grond. De bewegwijzering was uitstekend en we vonden makkelijk het perron waar de regionale trein naar Gare de Lyon vertrok. Het was druk en was zeer warm. Nu we niet meer in de airco van de Thalys waren, merkten we hoe heet het was.
We waren goddank op tijd voor de TGV naar Grenoble, het eindstation van onze lange reis. We hoefden niet langs het loket en konden nu gaan chillen. Al snel merkten we dat we langer over het traject zouden doen, dan in de dienstregeling was aangegeven, omdat de hogesnelheidstrein af en toe stapvoets ging rijden.
Het was voor onze veiligheid. Als de TGV op volle snelheid had gereden, dan was er mogelijk schade ontstaan aan de trein of de infrastructuur. Als in Nederland de herfst begint en blaadjes op het spoor vallen, dan leidt dat tot vertragingen. Als Frankrijk getroffen wordt door een hittegolf, dan worden de spoorrails te heet.
De marketingafdelingen van de Thalys en TGV zeggen dat je ontspannen richting het zuiden kunt reizen, zonder enige vorm van stress over files op de snelwegen of het inchecken van bagage. Dat klopte helemaal. We waren niet gespannen door ellenlange files naar onze vakantiebestemming, de perikelen op Schiphol en de uitvallende vluchten. In plaats daarvan voelden we ons een groot deel van de reis opgejaagd door overstapstress.
De treinreis van Grenoble naar Amsterdam
Een week later zaten we weer in de trein. Ik zag een beetje tegen de terugreis op, omdat we door werkzaamheden aan het spoor een extra overstap in Lille/Rijsel hadden. In deze stad moesten we ons bovendien verplaatsen van kopstation Lille Flandres naar station Lille Europe. Hoe meer overstappen, hoe minder comfort, had ik inmiddels geleerd.
Het eerste deel van de reis tot aan station Lille Flandres ging voorspoedig. De hittegolf was voorbij en de TGV van Grenoble naar Paris Gare de Lyon reed met hoge snelheid door het Franse platteland. Ondanks onze ervaring met de RER aan het begin van onze vakantie was de rit in omgekeerde richting naar Paris Nord ietwat lastiger geweest, omdat de bewegwijzering gek genoeg minder duidelijk was. De TGV bracht ons vervolgens zorgeloos naar Lille Flandres.
Daarna begon de ellende. De twee stations in Lille liggen op 400 meter van elkaar, dus we overbrugden de afstand te voet. De route was niet overdekt en het regende zachtjes. We controleerden de borden met de vertrekinformatie op Lille Europe en zagen dat onze trein 25 minuten vertraging had. Er restte ons niets anders dan rondhangen in het stationsgebouw. We waren inmiddels al zo’n 8 uur onderweg.
De TGV bracht ons naar Brussel, waar we moesten overstappen op de Thalys. Die was ook vertraagd. We keken er niet eens van op. Eenmaal in de trein had de treinomroeper een slecht bericht voor ons. Vanwege een kapotte bovenleiding zou de trein niet stoppen in Rotterdam, Schiphol en Amsterdam Centraal. In plaats daarvan zouden we Utrecht Centraal een Amsterdam Arena aandoen. Verbijsterd keken we elkaar aan. Dit hadden we nog nooit meegemaakt! We zuchtten diep en raadpleegden de apps op onze telefoons voor een nieuw reisadvies.
De treinomroeper liet even later weer van zich horen. Hij had goed en slecht nieuws. We zouden toch Rotterdam, Schiphol en Amsterdam Centraal aandoen, maar later dan gepland.
Was de bovenleiding opeens gemaakt? Of was het een smoes geweest om de werkelijke reden van de routewijziging te verhullen? Ik had niet meer de energie om er over na te denken en was blij dat we de originele route zouden volgen.
Ik stapte op Schiphol uit en verwachtte dat de trein naar Amsterdam Lelylaan binnen 6 minuten zou verschijnen. Ik had beter moeten weten. De trein kwam niet, want die was geschrapt. Er reed deze avond maar één trein per uur. Er zat niets anders op dan weer te wachten.
Dat je tegenwoordig beter het vliegtuig kunt mijden, is algemeen bekend. Dat reizen met de trein ook een uitdaging is weet niet iedereen.
Al met al was ik binnen een etmaal weer thuis. Dus wat zeur ik nou!
OMG!!!!! Wat een tochten!!! (Wel genoeg stof om over te schrijven!! Wat jij dan weer erg leuk doet!! )
Dank je wel, Carlien. Toen wij met de trein naar Zuid-Frankrijk reden in mei ging alles voorspoedig. We hadden geen last van gebrek aan personeel en we hadden geen overstapstress. In korte tijd is er veel veranderd.