We hadden in de ochtend heerlijk gewandeld in de bossen van het Grote Veld. De zon scheen en de temperatuur was goed. Het was fijn om buiten te zijn. Om een uur of één kwamen we bij restaurant De Zonnebloem aan. Het was gesloten. Dat was balen, want we zouden er gaan lunchen. “Laten we een stukje terug lopen”, stelde Wijnand voor, “daar is resort De Achterhoek. Daar kunnen we vast wel wat eten.”
Het terras van het Gran Cafe op het resort was bijna leeg. We zetten twee tafels tegen elkaar en acht stoelen erom heen. De ober kwam naar buiten om onze bestelling op te nemen, en om slecht nieuws te brengen: “De keuken is vanwege onverwachte gebeurtenissen dicht”. Teleurstelling maakte zich opnieuw van ons meester.
“Kunnen jullie een tosti maken?”, probeerde Ineke nog. “Nee”, zei de ober. “Hebben jullie soep?”. “Nee”, zei hij weer, “De kok is er niet. Ik ben een uitzendkracht. Ik werk hier pas twee uur.”
Er was geen andere horeca in de buurt en we besloten te blijven. De ober nam onze drankjes op en hij vertelde dat de kampeerwinkel op het terrein open was. We zouden daar straks langs gaan om eetwaar te kopen.
De ober was intussen naar twee andere gasten op het terras gelopen en hij zei tegen ze: “De bitterballen komen er zo aan.” Wij riepen allemaal tegelijk: “Bitterballen?”. Er was dus wel iets eetbaars te krijgen. We bestelden twee porties.
Terwijl wij op de frituur zaten te wachten liep Wijnand alvast naar de kampeerwinkel. Hij kwam ontgoocheld terug: ze verkopen alleen chips, koekjes en blikken soep van Unox.
We lieten onze gedachten de vrije loop. We zouden de soep in de keuken van het Gran Cafe kunnen opwarmen. Zou de uitzendkracht dat goed vinden? Wie kon dit het beste aan hem vragen? “Ik doe het wel”, zei ik vol vertrouwen.
Niet veel later genoten we van een heerlijk kopje warme kippensoep met stukjes kip, wortel en prei. “Heeft het gesmaakt?”, vroeg de ober met een glimlach in zijn stem. We schoten in de lach. “Ik geef de complimenten door aan de chef.”, antwoordde hij.
Heel leuk verhaal, spannend, met een clou. En toen snapte ik ook de foto!
Mooie herinnering aan het wel bijzondere eten!