Ik was in de koeienhemel. Linda wist dat ik iets met koeien had en ze had me uitgenodigd. Het plafond toonde prachtige koeienafbeeldingen. Op de menukaart stonden verscheidene koeienvleesgerechten. Het was duidelijke de specialiteit hier, maar ik merkte dat ik moeite had om een biefstukje te bestellen. Was het ethisch om in de koeienhemel koe te verorberen? Ik wist het niet.
De koeien die in de keuken werden bereid hadden vast en zeker een mooi koeienleven gehad, suste ik mijn geweten. Ik zag ze in mijn gedachten tevreden grazen in een groen weiland. Als ze wilden, dan konden ze de beschutting opzoeken tegen de snikhete zon, de harde wind of de striemende regen. Als ze klaar waren met grazen, dan gingen ze voldaan in de weide liggen om het gras onverstoorbaar te herkauwen.
Ja, de koeien hadden het fijn in de hemel. Ik werd een stuk rustiger nu, maar dat kon ook door het glas wijn komen dat ik intussen had opgedronken. De ober bracht het hoofdgerecht en met smaak at ik het op. Het was goed toeven in de koeienhemel.
