Uitdagende trektocht door het natuurschoon van El Maestrazgo – Deel 2/2

Ik heb deze blog in tweeën gesplitst. Heb je deel 1 nog niet gelezen, klik dan hier om naar het eerste deel te gaan.

Wandeling 4: Lijnwandeling van Pitarque naar Cañada de Benatanduz

Marco bracht ons na het ontbijt naar Pitarque, een levendig dorp met mensen, een kerk en een wasplaats. We stapten uit de auto en begonnen aan onze wandeling naar de bron van de Pitarque rivier en daarna naar Cañada de Benatanduz.

Na twee kilometer passeerden we de Ermita de la Virgin de la Peña. Niet veel later hoorden we water kletteren. Het was een waterval die vlak naast het wandelpad op de grond neerkwam. Het natuurgeweld produceerde een nevel van waterdeeltjes, die prettig aanvoelde, toen we er langs liepen.

Ook na de waterval was het wandelpad op veel plekken nat. Het water van hoger gelegen delen zocht zijn weg naar beneden. Bij de bron van de rivier kwam water uit de kalkstenen rotsen. Het verzamelde zich in natuurlijke waterbekkens die een bijzondere kleur hadden. Ze waren melkwit.

We namen hetzelfde pad terug tot voorbij de watervallen en maakten een U-bocht naar links. We passeerden de watervallen opnieuw, maar nu aan de bovenkant.

Na een stevige klim kwamen we op een plateau. Bij een ravijn stopten we om te lunchen. In de afgrond groeiden allemaal dennenbomen. We daalden af, passeerden een rivierbedding en stegen weer. Op de grond lagen hier en daar hagelstenen. Ze moesten in de nacht uit de buienwolken zijn gevallen. We kwamen opnieuw bij een hoogvlakte uit. De zon was inmiddels achter donker gekleurde wolken verdwenen en er stond een frisse wind.

We waren op 1676 meter hoogte en we zagen beneden in het dal Cañada de Benatanduz liggen. Voordat we gingen afdalen, aten we eerst in de beschutting van een muurtje het laatste deel van onze lunch op. Het begon te regenen. Eerst zachtjes, en daarna zo hard dat we onze regenjassen nodig hadden. Kort daarop kwam de zon even tevoorschijn. Als het regent en de zon schijnt, dan is er ergens een regenboog. We keken om ons heen en zagen achter ons, in het dal, de kleurige halve cirkel.

In het dorp liepen we naar het lokale café. Vier mannen zaten rond een tafel te kaarten. Een vijfde man keek toe. Het rook er naar sigaretten.

We hadden onderweg visioenen gekregen van heerlijke tapas, maar ze hadden alleen maar kaas, rauwe ham en chips. We kozen voor de zoute gebakken aardappelschijfjes en wachtten op de taxichauffeur, die ons naar Cantavieja zou brengen. Het plaatsje had maar liefst 714 inwoners (in 2018).

In hotel Balfagon brachten we de nacht door. We misten de persoonlijke aandacht van Marco.

Wandeling 5: Lijnwandeling van Cantavieja naar Mirambel

Cantavieja was prachtig gelegen op een steile klif van 1300 meter hoog. We hadden een mooi overzicht van de ligging, toen we op de berg stonden aan de andere kant van het dal. Het was 17 graden, half bewolkt en de dreiging van regen hing in de lucht.

In de ochtend hadden we in de SUMA supermarkt inkopen voor de lunch gedaan. Op de broodafdeling konden we kiezen tussen een wit stokbrood van 1/2 kilo en van 1/4 kilo. We kozen de kleinste en stopten tapenade, smeerkaas en enkele empanadas in onze rugzak.

We wandelden over een ruige en kale vlakte, en we konden kilometers ver kijken. Omdat er geen wandelpaden waren, liepen we van markering naar markering. Ze waren niet altijd even makkelijk te vinden, en we moesten af en toe de hulp inroepen van de gps track en de beschrijving op papier.

We naderden een ravijn en acht windmolenparken doemden op. Ze stonden op de kam van de berg.

Ignacio had tijdens de autorit aan het begin van onze vakantie verteld dat er nog 20 windmolenparken bij zouden komen. De bewoners van deze streek zijn voor duurzame energie, maar ze willen niet tegen de palen aankijken die Barcelona en Valencia van stroom voorzien. Ze vinden dat de steden op eigen grondgebied ruimte moeten vrijmaken voor groene energie.

We hoorden het hoge gefluit dat we kenden van een paar dagen geleden. Het was de alarmroep van een berggeit. De drie dieren in zijn nabijheid keken verschrikt op, en ze namen allemaal de benen.

We liepen naar de rand van de afgrond en begonnen aan de steile afdaling. De moeilijkheid zat niet in de schuine helling, maar in de stekelplanten die overal groeiden. Als je niet uitkeek, dan kwam je met je haar vast te zitten in een rozenstruik.

Na de daling kwam de onvermijdelijke stijging. De markering op dit gedeelte van de route was van slechte kwaliteit en we liepen af en toe verkeerd. Het begon in de verte te onweren. Herhaaldelijk hoorden we een donderslag. Eenmaal boven op de berg begonnen we aan de laatste lange afdeling van de dag. We versnelden onze pas, en door de adrenaline konden we een tijdlang een hoog wandeltempo aanhouden.

Las Moradas del Temple

De laatste 2 nachten verbleven in een oud landhuis, dat prachtig was gerestaureerd door Adelaida en Sergio. We waanden ons in middeleeuwen, en konden gelukkig wel over hedendaags gemak beschikken, zoals een toilet en een douche. Onze kamer op de eerste verdieping had een historisch deur, een massief houten vloer, houten meubilair en een hemelbed.

We aten beneden waar zwaarden aan de muur hingen en fossielen op de schoorsteen lagen. De stenen vloer was nog origineel. Sergio was de kok en hij maakte heerlijke maaltijden voor ons.

Wandeling 6: Rondwandeling vanuit Mirambel

De weersvoorspelling was niet best: zware regenbuien en onweer. Omdat we de luxe van een auto voor de deur hadden, besloten we Morella te bezoeken. Het vestingstadje was omringd door vestingmuren en op het hoogste punt, boven op een rots, lag een kasteelruïne. Het kasteel had een lange geschiedenis die terugging tot 300 v. Chr. De autorit zou 35 minuten duren.

We zaten al een kwartier in de auto toen we bij het dorp Forcall op een wegafsluiting stuitten, waar Google Maps geen weet van had. We zochten naar een alternatieve route. Er was er eentje via Cinctorres, maar dat was een eind om. Teleurgesteld besloten we om terug naar Mirambel te gaan en in Las Tejas te wachten totdat de regen voorbij was gedreven.

Het was het eerste uur druk in het café. Het was een ontmoetingsplek voor de lokale bevolking. Een groot tv-scherm meldde dat hevige regenval voor grote overstromingen in Madrid had geleid.

Om half twee begon de lunch en nu we er toch waren, wilden we het ‘menu van de dag’ nuttigen. We sloegen de wijn over, want we wilden nog wandelen.

Om half drie begonnen we eindelijk aan onze middagwandeling. We volgden het wandelpad naar het dorp Tronchón en zouden kijken hoe ver we zouden komen in 2 uur. We hadden onze wandelstokken bij ons en liepen over een mooi oud stenen pad. Het was fijn om buiten te zijn en om in beweging te zijn. Na 2 uur wandelen waren we Tronchón op zo’n 20 minuten afstand genaderd. We hadden het net niet gehaald. We pauzeerden en liepen even later hetzelfde pad terug.

El Maestrazgo

We hadden 6 dagen gewandeld in de Maestrazgo, een afwisselend wandelgebied met bergen, heuvels, hoogvlaktes en kloven. De streek wordt nog niet massaal door toeristen bezocht en we kwamen tijdens onze wandelingen bijna nooit iemand tegen. We sliepen in kleinschalige accommodaties en er werd lekker voor ons gekookt.

Het gebied werd ooit bewoond door de Moren en de Tempeliers. Na de Spaanse burgeroorlog volgden vele jaren van verval. Tegenwoordig wordt er nieuw leven in het gebied geblazen en wordt het aantrekkelijk voor toeristen gemaakt. De wandelpaden bij Montoro de Mezquita zijn onlangs opgeknapt en zijn van uitstekende kwaliteit.

We hebben een indrukwekkende trektocht gemaakt. Het is een vakantie die ik niet snel zal vergeten.

Het VVV hoekje

We hebben de wandelreis bij Stap Reizen geboekt. Dit is de link naar de reis op hun website: https://www.stapreizen.nl/wandelreis/8-daagse-wandelreis-maestrazgo

Ignacio Terés is een lokale reisagent die de reis heeft samengesteld en de trektocht aanbiedt aan verschillende reisorganisaties. Hij heeft een eigen website: https://theeyeisdelighted.com/

We hebben 3 nachten in Casa Rural El Bailador in Montoro de Mezquita geslapen. Zie https://casaelbailador.com/

De laatste 2 nachten brachten we door in Casa Rural Las Moradas del Temple in Mirambel. Zie https://lasmoradasdeltemple.es/

Ik heb deze blog in tweeën gesplitst. Wil je het eerste deel (nog eens) lezen, klik dan hier om naar het eerste deel te gaan.