Afstand: 17 km
Startpunt: Rooms-Katholieke Basisschool Langeraar
Landschap: Polder, Plassen, Laagveen
Naar de routebeschrijving Langeraarse Plassen
Naar de routebeschrijving Ursulroute
We hadden er goed aan gedaan om een dag later te gaan wandelen. Het was nu droog en in het eerste half uur scheen de zon zelfs af en toe.
We hadden onze auto’s bij de basisschool van Langeraar geparkeerd en wandelden langs de Heilige Adrianuskerk, een grote en monumentale rooms-katholieke kerk die ook wel ‘De Rijnlandse Kathedraal’ wordt genoemd. De deuren waren gesloten. We volgden het kerkpad, een oude veenkade die de Langeraarse Plassen in tweeën splitste. Het populaire wandel- en fietspad werd in vroegere tijden voornamelijk gebruikt door de kerkgangers uit Korteraar en Papenveer.
Het dorp Langeraar had een opmerkelijke geschiedenis. Het lag vroeger op de plek van het huidige Ter Aar. Na een dijkdoorbraak bij het Braassemermeer in 1778 werd het dorp verlaten en opnieuw opgebouwd bij de Langeraarse Plassen. Op de plek van de oude Langeraar besloot men later toch weer een dorp aan te leggen. Het kreeg de naam Ter Aar.
De mensen in deze streek waren opvallend aardig. Of ze nu liepen, fietsten of in een sportrolstoel zaten, ze zeiden allemaal vriendelijk gedag.
We bereikten de Hogendijk, die grensde aan de Golf & Country Club Liemeer. Rechts van ons probeerden golfspelers in zo min mogelijk slagen bij de hole te komen. We besteedden geen aandacht aan hen, want we vonden de krakeenden aan onze linkerkant veel interessanter. Ze zwommen in de ringvaart of ze rustten op de oever.
We passeerden theehuis De Sfeerstal en ondanks de intrigerende naam besloten we om door te lopen. Het was te vroeg voor een horeca stop en we wilden onze goede loopcadans niet onderbreken.
Ik was de afgelopen week aan huis gekluisterd geweest. Noodgedwongen, omdat het slechte weer me binnenhield en omdat de sportscholen na 17:00 uur dicht moesten van Mark en Hugo. Ik misten mijn sportschoollessen en ik had me somber gevoeld. Nu was ik in de buitenlucht en voelde ik me goed. Ik genoot van de fysieke inspanning.
Omdat de originele route aan de korte kant was, maakten we een uitstapje naar de Ursularoute. We bleven op de Hogendijk, die over ging op een grasdijk. We mochten die jammer genoeg niet betreden. Er zouden werkzaamheden gaande zijn. We moesten omlopen.
We bekeken de kaart en kozen voor een pad dwars door De Verwondering, de nieuwe villawijk van Nieuwveen. In het oude dorp pakten we de route weer op. Dorpscafe Inn ’t Lely Veldt was open en we liepen naar binnen. Nu wilden we wel pauzeren.
Er was niemand in de zaak en we namen plaats aan de bar. De eigenaar kwam tevoorschijn en we bespraken de corona-maatregelen. HIj vertelde dat hij blij was als hij 10% van zijn reguliere omzet kon draaien. Door corona was hij op zoek gegaan naar nieuwe mogelijkheden en hij had een Beach Club terras aangelegd van 200 m2. We beloofden van de zomer terug te komen, want we wilden het strand in het polderlandschap van het Groene Hart graag zien.
Na een kop thee en koffie vervolgden we onze tocht langs landgoed Ursula en de foeilelijke kassen aan de Molenkade. Het was niet de eerste keer vandaag dat we ze zagen. In deze streek heb je veel glastuinbouw. We stapten over een hekje en gingen verder over de grasdijk langs de ringsloot van de Zevenhovense Polder.
Dit was een leuk pad met schapen, die totaal niet schuw waren. We moesten opletten waar we onze voeten neerzetten, want de dijk was bezaaid met schapenstront. De eenden in de ringsloot waren niet aan mensen gewend, want ze vlogen weg als we in de buurt kwamen. We hoorden smienten ‘piéuw’ roepen en het geluid maakten ons blij. De eend is op dit moment onze favoriete vogel. Ze komen in grote aantallen naar Nederland toe. Bijna een miljoen smienten uit Noord-Europa en Siberië overwinteren hier.
Ongeveer evenveel kolganzen verblijven ook in de wintermaanden in ons land. Maar die vogels zien of horen we nooit.
We bereikten het einde van de Ursularoute. We staakten het Aarkanaal over en vervolgden parallel aan het kanaal onze weg. We naderden Bilderdam en besloten van de route af te wijken en niet door het dorp te gaan. In plaats daarvan namen we het twee kilometer lange laarzenpad Geerpolder.
Een laarzenpad is in de regel een wandelpad door de modder, maar wij troffen een breed grindpad aan. Zelfs op slippers hadden we onze voeten droog gehouden. We liepen evenwijdig aan de Geerpolderplas, maar het zicht op het water werd belemmerd door begroeiing. We hoorden het gakken en kwaken van grote groepen ganzen en eenden.
Via de drukke Geerweg liepen we terug naar Langeraar en naar de grote Adianuskerk. Aan de horizon verschenen zwarte wolken. Het mooie weer was weer voorbij.
Het was fijn om een dagje in de buitenlucht te zijn zonder nat te regenen. We hadden een leuke wandeling gemaakt in een waterrijk laagveengebied. In het voorjaar van 2022 keren we terug om naar vogels te kijken en om een drankje te drinken op het strand.