De vele gezichten van Ankeveen

Met Lisette ging ik de wandelroute proeflopen die ik zelf had gemaakt. Buienradar had veel regen in de ochtend en een droge middag voorspeld. Dus we spraken na de regenbuien af op de parkeerplaats van de Sint Martinus kerk in Ankeveen. 

Een week eerder had ik een voettocht van Amsterdam naar Hilversum gemaakt. Het veengebied rond Ankeveen was ronduit het mooiste deel geweest. Hier wil ik vaker lopen, dacht ik bij mezelf. Met behulp van de wandelkaart stelde ik een rondwandeling van 19 kilometer samen die was opgebouwd uit bestaande wandelpaden. Ik speelde leentjebuur bij:

• Groene wissel Naarden – Bussum
• NS wandeltocht Ankeveense Plassen
• Floris de Vijfde pad
• Aetsveldroute
• NS wandeltocht Naardermeer
• Rondje Naardermeer
• Noord-Hollandpad 12

Lisette en ik zetten de pas er flink in en we betraden het Bergse pad. Dit was bekend terrein voor mij. We liepen dwars door de Ankeveense plassen langs riet en oude bomen. Het was dichtbewolkt, maar dat deerde ons niet. De vogels waren vrolijk en floten uit volle borst. Een verdwaalde rivierkreeft van zo’n 10 cm lang zat te niksen in de berm.

In vroegere tijden gebruikten mensen het pad om de naar de kerk te gaan. Nu lieten de bewoners hun hond hier uit. We zeiden de voorbijgangers vriendelijk gedag en lieten ze passeren. Dit was vanzelfsprekend voor ons. De gemeente had een andere ervaring, want ze hadden aan het begin van het pad een verkeersbord geplaatst met de tekst “Doe rustig aan, waarschuw elkaar, ga aan de kant, groet elkaar”.

We kwamen bij de Vecht uit en liepen nu over asfalt. Opvallend veel wielrenners, in groepjes of alleen, passeerden ons. Zij hadden blijkbaar ook gewacht totdat de regenbuien waren overgedreven. 

We arriveerden in de omgeving van het Naardermeer, waar een kaarsrecht asfaltpad was aangelegd voor fietsers en wandelaars. Had de landschapsarchitect niet een leuker pad kunnen ontwikkelen met wat kronkels erin? Tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen.

Er had geen verkeersbord met instructies aan het begin van het pad gestaan. Het effect was meteen merkbaar. Een wielrenner haalde ons met zeer hoge snelheid luid vloekend in. Wij hadden zijn waarschuwingssignaal nauwelijks gehoord en hij vond blijkbaar dat we niet voldoende ruimte voor hem hadden vrijgemaakt.

Na wat omzwervingen door de buitenplaatsen Bantam en ‘Schaep,en Burgh’ bereikten we het verlengde Bergse Pad en liepen we tussen de grazende schapen. De zon was inmiddels gaan schijnen.

Rond half zeven kwamen we bij onze auto’s uit. Het was etenstijd en we hadden trek gekregen. Restaurant 1244 zag er leuk uit, en dat vonden meer mensen, want ze waren volgeboekt.. “En een tafeltje buiten?”, vroeg ik hoopvol aan de serveerster. Ze antwoordde dat het terras snel gesloten zou worden vanwege de knutten.

Wij zagen stoere blonde Scandinavische mannen voor ons, die we graag nader zouden wilden leren kennen. Maar ze doelde op het kleine steekvliegje dat familie is van de mug, Aan het einde van de dag als de zon laag staat komen ze tevoorschijn.

Ik las later op Google dat de knutten in de maanden mei en juni een ware plaag vormen in Ankeveen. De bewoners zijn gewend aan de plotselinge aanvallen van de bijtgrage beestjes. Ze moeten lachen om de dagjesmensen die niet beseffen dat bij de nadering van zonsondergang de natuur de overhand neemt.

Ankeveen bleek niet alleen een donkere kant, maar ook een tweede restaurant te hebben. Het was daar heel rustig. Enkele bedaarde senioren nuttigden een aperitief. Het was een restaurant van amuses, schuim bij het hoofdgerecht en friandises. We namen aan een tafeltje plaats en sloten de dag in luxe af.

Ik ga de wandelroute verbeteren. Het deel langs de Vecht en het Naardermeer gaat eruit. Een lus door de buitenplaats Broekesteyn en het landgoed Spanderswoud komt erbij. Ik ben ervan overtuigd dat de wandeling dan nog mooier is. Om dit te testen, ga ik de nieuwe variant binnenkort proeflopen.

Het optimaliseren van een wandelroute is hard werken. Het is een continu proces van proeflopen, analyseren en verbeteren.