Verwenweekend in Limburg

En toen had Ron opeens vier vrouwen te logeren. Hij kon lekker koken, had hij verteld. En dat wilden we graag uit eerste hand ervaren. Hij had zijn buurman gewaarschuwd dat wij zouden komen.

Op vrijdag had Ron een foto geappt van een winkelwagentje vol met boodschappen. Zijn gasten hadden allemaal de foto vergroot om te bestuderen wat hij had gekocht. De doos met de zes flessen wijn viel meteen op. We spotten verder verse basilicum, bosui, kastanje champignons, kruidkoekrepen, eieren, roomboter pasteitjes en tiramisu. Bij het zien van het toetje hadden we allen dezelfde gedachte gehad: “Hè, maakt hij dat niet zelf!” Het is wonderbaarlijk wat verwachtingen kunnen doen.

Roermond

Astrid, Carlien en ik hadden zaterdag bij Van der Valk in Vianen afgesproken. Van daaruit zouden we met één auto verder rijden. We hadden elkaar maanden niet gezien en was het meteen vertrouwd.

We haalden Sylvie op van station ‘s-Hertogenbosch en een uur later waren we in Roermond. Ron verwelkomde ons in een netjes opgeruimd huis met verse Limburgse kersenvlaai. Dit streekproduct hadden we niet in zijn winkelwagentje opgemerkt.

We hebben gemeenschappelijk dat we van wandelen, een glas wijn en lekker eten houden. Voordat we ons lieten verwennen met een bourgondische maaltijd, liepen we Roermond in voor een stadswandeling van de VVV. We zagen de markt van Roermond, de Christoffelkathedraal, de Rattentoren, de werkplek van Ron en de Munsterkerk.

Op je mobiel kon je bij iedere plek een geluidsfragment starten. Een dame met een licht Limburg accent vertelde dan wat over de geschiedenis. Ze zei vaak dat het de moeite loonde om het gebouw binnen te gaan. Dat kon steevast van april t/m oktober. Het was nu november. We waren dus te laat. In de winter zijn alle monumenten in Roermond gesloten.

Het werd donker en koud. We liepen terug naar de warmte van Ron’s huis. Hij had van te voren soep voor ons gemaakt en lasagne. Het hoefde alleen nog maar opgewarmd te worden. De wijnflessen werden ontkurkt. Het werd een heel gezellig avond, waarin serieuze gesprekken en samen grappen maken elkaar aflosten.

Gulpen

De volgende dag begon onze ‘echte’ wandeling In Gulpen bij het granieten kunstwerk ‘Smeltkroes van de evolutie’ van de Nederlandse beeldhouwen Dolf Wong. Een dag eerder hadden we op het Munsterplein ook al een beeld van hem gezien. Hij was blijkbaar een bekende beeldende kunstenaar in Midden- en Zuid-Limburg.

We liepen de Gulperberg op naar een groot Mariabeeld, dat op een sokkel van 13 meter hoog stond. Hier hadden we een prachtig uitzicht over de omgeving van Gulpen. 

Aan de andere kant van de berg stond op een minder prominente plek het monument voor wielerverslaggever en levensgenieter Jean Nelissen. Het was een mooi en treffend beeld. We zagen zijn profiel met sigaret, een glas wijn, een microfoon en een wielrenner.

We liepen naar beneden het dal in. We zouden deze dag vaker een mini-berg oplopen en afdalen. We waren tenslotte in het Heuvelland.

De buitentemperatuur was verrassend zacht, vooral in ochtend en voormiddag, toen de zon zich liet zien. We liepen over grashellingen waar vele wilde zwijnen niet zo lang geleden de bodem hadden omgewoeld. Aan de bomen zaten nog veel bladeren, veel meer dan gebruikelijk was voor deze tijd van het jaar. In het bos waren de paden bedolven onder de afgevallen bruine bladeren. Het was leuk om ertegenaan te schoppen en naar het ritselende geluid te luisteren.

Na een prachtige wandeling keerden we terug in Roermond, waar we de soep oppeuzelden, die van de vorige dag over was. We hadden een heerlijk verwenweekend gehad. Ron is een geweldige gastheer, die goed kan koken. Dat heb ik uit eerste hand ervaren.