NS-station Amsterdam Muiderpoort is het startpunt van mijn wandeling, die bij NS-station Hilversum eindigt. Ik loop hier, omdat dit de oudste wandelroute van Nederland is. De ANWB had in 1914 voor de eerste keer in haar bestaan een wandelweg uitgezet en deze gedocumenteerd in het handboek ‘Te voet van Amsterdam naar Arnhem’. In de inleiding staat de volgende lange prachtige zin:
“Wij leeren uit dit wandelboekje, dat er van het bijna aan onze vaderlandsche westgrens liggende Amsterdam, tot het aan de niet-verre oostgrens lokkende Arnhem, een grillig slinger-net zich weeft van stille, rustige, weinig begane, dikwijls geheel onbekende, stellig wel zelden door onze voeten betreden, aanbiddelijk mooie, wandelwegen!”
De ANWB adviseerde een “verdeeling in 6 dagmarschen” en ik loop de eerste etappe. Het is half bewolkt en er zijn weinig mensen op straat. In een eeuw tijd is er veel veranderd, want ik zie geen kronkelende paden. Wel aanschouw ik kaarsrechte eindeloze wegen, die van asfalt zijn gemaakt. En dat is een tegenvaller, want ik ben een groot liefhebber van meanderende onverharde paden.
De Diemerbrug gaat open om de pleziervaart op de Weespertrekvaart te laten passeren. Het is het pinksterweekend en veel mensen zijn met hun boot het water opgegaan. Omdat ik moet wachten, heb ik alle tijd om een reepje uit mijn rugzak te halen. Drie duiven strijken neer op de balken aan de onderzijde van de brug. Als de brug langzaam zakt, blijven de vogels onverschrokken zitten. Ze verdwijnen onder de weg.
Ik steek de vaart over en vervolg mijn weg over de Weesperstraat. Het industrieterrein van Diemen is zo geestdodend, dat ik plannen maak voor als ik in Weesp ben. Ik ga een terras in de zon opzoeken en een kop thee bestellen. Daarna ga ik rustig nadenken of ik deze tocht wil afmaken. Het asfalt en de lange rechte stukken kunnen me niet bekoren. Ik zou in Weesp de trein naar Amsterdam kunnen nemen, ik zou terug naar Amsterdam kunnen wandelen of ik zou door kunnen lopen naar Hilversum.
Nadat ik bij Driemond het Amsterdam-Rijnkanaal ben overgestoken en langs de kaarsrechte oersaaie waterweg loop, besef ik dat mijn plannetje niet door kan gaan. De route gaat helemaal niet door Weesp!
Ik las een pauze in om me te beramen en eet een boterham. Loop ik terug of accepteer ik de verharde wegen? Ik kies voor het laatste.
Een pontje in Nigtevecht brengt me naar de andere kant van de Vecht. Het is hier druk met mensen. Er zijn veel fietsers en Nordic Walkers. Ik laat de Vecht achter mij en loop naar Nederhorst Den Berg en de Spiegelplas. Daar ligt een schelpenpad. Na 20 kilometer wandel ik voor het eerst over een onverhard pad. Ik kan mijn geluk niet op.
Het genieten is helaas van korte duur, want het verharde fietspad met de enigszins vreemde naam Googpad komt in zicht. Na twee kilometer sla ik rechtsaf het Bergse Pad in en het is alsof ik het paradijs betreed. Dit is het allermooiste fietspad van Nederland. Het gaat dwars door de Ankeveense Plassen. Aan de linker- en rechterzijde van mij is water.
Bij Ankeveen gaat de route verder over een heus graspad. Ik ben blij dat ik ben doorgelopen. Dit deel van de route is werkelijk prachtig. Schapen grazen rustig en vredig in kuddes. In een aanpalend weiland zie ik vier ooievaars statig en traag rondlopen.
Ik doorkruis het Spanderswoud, bereik de rand van Hilversum en vraag aan Google wat de kortste route naar het centrum van Hilversum is. Mooi en voldaan neem ik plaats op een terras. Ik heb vandaag maar liefst 33 kilometer gelopen over de oudste wandelroute van Nederland.
De trein brengt me in 29 minuten naar Amsterdam Muiderpoort. De terugweg is 13 keer sneller gegaan dan de heenweg.
Ben je een wandelaar, dan kan ik het laatste deel van de etappe aanbevelen. Het eerste deel raad ik af. Als je begint in Weesp, langs de Vecht loopt en de route oppakt bij de Spiegelplas, dan toer je door een schitterend deel van Nederland.
