Rondwandeling groene polderlandschap van Midden-Delfland en een terugblik op 2024

De groene parel in de hectiek van de Randstad

Afstand: 19,2 km
Startpunt: Parkeerplaats Brandweerkazerne Schipluiden
Landschap: Boerenland, Laagveen, Polder, Weilanden
Naar de route op afstandmeten.nl

Lisette en ik gingen naar Schipluiden om het oude jaar uit te luiden. Hoewel het dorp in het stedelijke gebied van Zuid-Holland ligt, zijn zelfs daar groene oases te vinden.

We verlieten het plaatsje over het trekpad dat sinds het midden van de zeventiende eeuw Delft verbindt met Vlaardingen. Een groep meerkoeten vluchtten het water in, toen ze ons zagen. We bleken ook een bedreiging te zijn voor een tiental zwemmende krakeenden, want zij vlogen gestrest weg. De wilde eenden, de bekendste watervogels van Nederland, voelden zich senang en bleven kalm dobberen op het water.

Wij liepen op een boezemkade en links van ons lag de lager gelegen Zouteveense polder. We hadden een wijds uitzicht over het groene veenweidegebied. Hier en der zagen we witte zwanen, die gras aan het eten waren. De beesten eten per dag 1,5 tot 2 kilo vers ‘groen’.

In de loop van de tijd had men aan de kade huizen gebouwd. De oudste woning dateerde uit 1650. Onder aan de kade was een fietspad aangelegd. Op de plekken waar huizen stonden, kwam het fietspad samen met het voetpad, dat op de kade lag.

Voor ons hoorden we in de verte het geknal van vuurwerk. In Vlaardingen en in Maasland was men al begonnen met het vieren van Oud en Nieuw.

We lieten de waterweg achter ons en betraden de Holierhoekse Polder. Het grenst aan de noordrand van Vlaardingen en is ingericht als natuur- en recreatiegebied. De wandelpaden kronkelden door een plas-dras gebied met riet. We zagen tot onze verrukking een roodborsttapuit. Het mannetje gebruikte de top van een struik als uitkijkpost. Hij was in Nederland gebleven, en niet met zijn soortgenoten vertrokken naar de overwinteringsgebieden in Afrika.

We vonden langs de kant van het voetpad vier Romeinse kaarsen. Lisette pakte de lange papieren kokers op, en gooide ze even later in een de afvalbak, die naast een bankje stond. Uit de aangrenzende woonwijk kwam een vuurwerkknal, die zo hard was dat de schaapskudde een sprintje trok.

In 2015 opende minister Schultz van Haegen de A4 Delft – Schiedam. De nieuwe snelweg was verdiept aangelegd om de impact op het open weidegebied te beperken. Men had tijdens de bouw het motto “Niet horen, niet zien, niet ruiken” gehanteerd. Het project was goed uitgevoerd, want we zagen opeens het topje van de blauwe bewegwijzering van de autosnelweg boven het groene gras uitsteken.

We staken de A4 over en liepen naar de spoorlijn Delft-Rotterdam. Het was inmiddels harder gaan waaien en wind voelde guur aan. In de weilanden waren een paar honderd grote Canadese ganzen neergestreken. Ze hielden ons nauwlettend in de gaten, gereed om op ieder ogenblik weg te vliegen. We liepen rustig in een lijn om ze zo min mogelijk te verstoren. Ze bleven zitten en toen we voorbij waren gingen ze verder met eten. Een wilde gans voedt zich dagelijks met 10% van zijn lichaamsgewicht. Een grote Canadees weegt tussen de 2,5 en 6,5 kilogram.

In het weiland zaten verder drie vogels die op grauwe ganzen leken, maar er net iets anders uitzagen. Bij nadere inspectie bleken het kolganzen te zijn. We hadden vandaag heel veel vogels gezien, veel meer dan verwacht. Het gebied waardoor we trokken was drassiger, dan we hadden gedacht. Midden-Delfland is een natte oase van groen in stedelijk gebied.

Er vertrekken dagelijks 181 treinen van Delft naar Rotterdam Centraal. We zagen vele voorbijkomen. De treinreizigers hadden een mooi uitzicht op het open veenlandschap.

Voor het Abtswoudse Bos gingen we linksaf en betraden we kaarsrecht graspad op de Mantjeskade. We moesten een kilometer lang tegen de wind in lopen en tot overmaat van ramp begon het te miezeren. We staken de weg over en wandelden nu over de Tanthofkade. De eeuwenoude dijk kronkelde door het landschap en beschermde in vroeger tijd de stad Delft tegen het af en toe oprukkende water vanuit het westen.

De kade wordt tegenwoordig gebruikt om vee te verweiden. We moesten regelmatig door een poortje lopen, om van het ene weiland naar het andere te gaan.

Het stopte met regenen en we staken opnieuw de A4 over. Langs golfbaan Delfland gingen we terug naar de bandweerkazerne, waar we de auto hadden geparkeerd.

Onze laatste wandeling van 2024 was verrassend leuk geweest, ondanks het gure weer. In het voorjaar gaan we de route nog eens lopen.

Terugblik op 2024

Het is traditie om het jaar af te ronden met een terugblik. We gingen in gedachte terug naar onze wandelingen van 2024. Wat was de leukste wandeling? Wat was de mooiste? Omdat we veelvuldig op bekend terrein waren geweest, kozen we voor een andere insteek en stelden we een lijst van de meest memorabele wandelingen van 2024 op.

Meest memorabele wandelingen van 2024 (in willekeurige volgorde)

Vogelexcursie in IJmuiden

Vogelexcursie met gids Lars in IJmuiden staat op onze lijst, vanwege de nachtengaal die we aan het einde van de wandeling minutenlang hoorden zingen. De zangvogel houdt zich normaliter het liefste op in dicht struikgewas en is daardoor moeilijk te zien. Onze vogel zat hoog in een boom en was heel zichtbaar. We herinnerden ons het aanstekelijke enthousiasme van Lars, toen we ontdekten dat de vogel op een uitkijkpost zat.

Voor meer details, ga naar het verslag van 13 april: https://caaarooo.nl/dagje-in-de-natuur-op-de-zuidpier-van-ijmuiden-met-lars/

Wandeling over de ondergelopen paden van de Kennermerduinen

Door de overvloedige regen in 2024 waren de lagergelegen paden in de Kennermerduinen ondergelopen. We herinnerden ons de wandeling in oktober waarin we opeens oog in oog kwamen te staan met een overstroomd pad. We wilden niet terug lopen, want dan zouden we kilometers extra moeten maken. We besloten onze schoenen uit te trekken en op blote voeten door het koude water te gaan. Een week later ging ik opnieuw naar het duinengebied en had ik mijn laarzen meegenomen. De waterstand bleek in een paar dagen tijd te zijn gedaald.

Voor een verslag en fotos van de waterstand op 15 juni, ga naar https://caaarooo.nl/een-wandeling-door-de-verzopen-duinen-van-noord-nederland/. Ik ging toen niet door het water.

Ruta del Cares in de Picos

In september gingen we een week naar Noord-Spanje om een wandeltrektocht te maken. Het had de hele nacht en ochtend geregend en de verwachting was dat het de hele dag zou blijven regenen. We twijfelden of we de tocht door de kloof langs de Cares rivier wilden gaan maken. Het was nu of nooit: als we niet gingen, dan was er geen herkansing meer. We besloten te gaan. Na twee uur wandelen scheen opeens de zon en werd het een geweldige dag. Als het de hele dag was blijven regenen, dan waren mijn herinneringen veel minder mooi geweest.

Voor een verslag, ga naar https://caaarooo.nl/wandelen-door-de-picos-van-potes-naar-de-zee-2-2/

Lijnwandelingen

we hebben de wandelgebieden in een straal van 1 uur rijden van ons huis over de jaren heen goed leren kennen. Hoewel een gebied in elk jaargetijden er anders uitziet, kwam de sleet erin. Het nieuwe is er af. We hebben behoefte aan nieuwe prikkels.

Daarom besloten we in 2024 om ons meer te richten op lijnwandelingen, waar we afwisselend door bekende stukken en over onbekend terrein liepen. Dat is zo goed bevallen, dat we ons hebben voorgenomen om dit in 2025 vaker te gaan doen. Het vergt wat meer organisatie, want je moet uitzoeken hoe je met het OV van je eindpunt terug naar het beginpunt gaat.

In 2024 liepen we twee etappes van het Romeinse Limespad. Eind augustus gingen we van Bodegraven naar Woerden en in november van Wijk bij Duurstede naar Bunnik. (zie https://caaarooo.nl/een-wandeling-terug-in-de-tijd-langs-het-limespad-tussen-wijk-bij-duurstede-en-bunnik/

Begin augustus gingen we wat verder van huis en liepen we in een weekend twee mooie etappes van het Twentepad. Op zaterdag liepen we van Oldenzaal naar Ootmarsum en een dag later vervolgden we onze tocht naar Tubbergen. (zie https://caaarooo.nl/wandelen-door-t-glooiende-coulisselandschap-van-noordoost-twente/).

Naast enkele etappes van het Limespad staat de Heuvelrughike inmiddels ook op onze wensenlijst van 2025. Als je nieuwe wandelingen in het vooruitzicht hebt, dan heb je meteen zin om die te gaan doen.