“Onze vlucht is geanuleerd”, appte Lisett me toen ik in de trein naar Schiphol zat. “Wat!”, appte ik terug. Er was die morgen mist geweest en daardoor waren vele vluchten vertraagd of helemaal uit de dienstregeling gehaald.
Toen ik op de luchthaven aankwam, stond Lisette in de wacht bij de helpdesk van Transavia. De servicedesk op Schiphol had haar het telefoonnummer gegeven, omdat zij zelf geen boekingen deden. “Als het oplossen van problemen geen taak meer is van de service desk,”, vroeg ik mezelf af, “wat doen ze dan wel?”
We hadden een wandeltrektocht bij Stap Reizen geboekt. Esther nam namens de reisorganisatie contact met ons op. Ze keek in haar computer. “Alle vliegtuigen naar Barcelona zijn dit weekend volgeboekt, op de vlucht van 21:30 uur na. Jullie kunnen ook via Valencia vliegen”, vertelde ze ons. “Deze vlucht vertrekt een kwartier later om 12:45 uur.” We gingen akkoord met de oplossing en Esther ging het reserveringssysteem in om de vliegreis vast te leggen en de huurauto om te boeken.
Normaal gesproken boeken we nooit een pakketreis. We waren blij dat we het deze keer wel hadden gedaan en dat Esther ons zo goed hielp.
Er was plek op vlucht HV6335, en we kregen zelfs twee stoelen naast elkaar. “Het is te mooi om waar te zijn”, zei de calvinist in ons. Niet veel later stuurde Transavia een SMS naar onze telefoons: de vlucht naar Valencia was 95 minuten vertraagd.
Toen we eindelijk in het vliegtuig hadden plaatsgenomen, wachtten we op het vertrek. Het duurde maar en duurde maar. De airco stond niet aan en was warm aan boord. De achterdeur ging open, zodat er frisse lucht in het vliegtuig kon stromen. Er waren twee baby’s aan boord, die van zich lieten horen. In het ruim zat een hond. De eigenaar maakte zich ernstig zorgen om haar viervoeter.
Luchtvaartmaatschappeijen dienen je een compensatie te geven, als de vlucht meer dan 3 uur vertraagd is. Zo’n 10 minuten voor deze deadline begonnen de stewardessen met de veiligheidsinstructies, zodat Transavia haar passagiers niet hoefde te compenseren. Het was 15:32 uur. Door het raam konden we zien dan de bagage-mannen nog bezig waren met het inladen van de koffers.
Het vliegtuig kwam ruim 3 uur later dan gepland in beweging. Niet veel later stonden we weer stil. Pas na een tijdje wisten we wat er aan de hand was. De piloot had via de intercom laten weten dat er een technische storing was aan een staartmotor. We moesten terug naar de gate.
Om 16:30, we zaten allemaal nog in het vliegtuig, kwam de volgende mededeling. De technische dienst was niet in staat om het defect op te lossen. We moesten naar de transferbalie op Schiphol gaan. Die zou ons helpen met het omboeken van de vlucht. “Oh nee, niet nog eens!”, riepen Lisette en ik wanhopig uit.
We vertrokken van gate C14 en we stapten uit bij gate C6. Een gedeelte van de passagiers had het vliegtuig al verlaten, toen we nieuwe informatie kregen. Er stond een ander vliegtuig voor ons klaar bij gate C16.
Het boarden zou om 17:30 beginnen, maar dat was natuurlijk niet zo. Alle ruimbagage en het hondje moesten van het ene vliegtuig naar het andere worden verplaatst. Het vluchtnummer was niet veranderd en bij binnenstappen in de andere kist zagen we dat dezelfde crew met ons mee zou vliegen. Zij waren ook niet blij met alle verloren tijd.
De airco deed het nu wel en om 18:37 vertrokken we eindelijk. Om het leed iets te verzachten gaf de bemanning van Transavia ons een gratis drankje en 20% korting op de etenswaren.
Twee dagen later ging ik naar de website van Transavia om een claim in te dienen, omdat ik wist dat ik aanspraak op een vergoeding kon maken. Ik vond het jammer dat Transavia mij daar niet op had gewezen. Ik had uren in het vliegtuig gezeten, dus ze hadden alle tijd gehad om mij te informeren over de Europese verordening. De luchthaven Schiphol had ons wel op de passagiersrechten gewezen.
Het invullen van het formulier was heel eenvoudig en de claim werd direct toegekend. De afstand van de vlucht is bepalende voor de schadevergoeding die je krijgt. Bij een vlucht tot 1.500 kilometer krijg je €250 compensatie per persoon en bij vluchten van 1.500 tot 3.500 kilometer is de vergoeding €400. Valencia ligt 1.481 kilometer van Schiphol, dus we kregen in totaal €500 terug.
Na aftrek van de kosten, hadden we €31 per uur per persoon ontvangen. Het was een schrale troost. We hadden de eerste nacht van onze vakantie het liefst doorgebracht in het adellijk huis aan het kerkplein in het historische centrum van het dorpje Cuevas de Cañart, in plaats van in het Eurohotel Castellón pal naast het bus- en treinstation van Castellón de la Plana.
Op vakantie gaan is fijn, maar vliegen is geen pretje.
Wat kan jij een vreselijke reis, vermakelijk schrijven!! Ik hoop dat de volgende reis soepeler verloopt!!
Dank je wel, Carlien. Als dingen tegen zitten, dan denk ik: Elk nadeel heb zijn voordeel. 😃 Dit is materiaal voor een blog. Hier kan ik over schrijven.