Wandelen op de Moselsteig van Perl naar Schweich

Carlien en ik hadden besloten om samen de eerste vijf etappes van de Moselsteig te gaan lopen, een langeafstandswandelpad van in totaal 365 kilometer door het Moezeldal. De reisdag is lang door regenval, files en laadpaalproblemen. We parkeren de auto in Perl, het beginpunt van ons wandelavontuur. Aan het einde van de wandelvakantie zullen we met de trein terugkeren om de auto op te halen.

Moselsteig etappe 1: Perl – Palzem (23,8 km)

Ik ben vroeg wakker en hoor om 7 uur de kerkklokken luiden. Als ik de gordijnen opentrek zien we tot onze opluchting een helderblauwe lucht. Met 11 graden is het koud voor de tijd van het jaar. Na het ontbijt trekken we de wandelschoenen aan en gaan we naar buiten. De gps-track leidt ons omhoog, de heuvels in. Ik ben in eerste instantie teleurgesteld, want de reisbeschrijving had mij een tocht langs de rivier beloofd. Later begrijp ik het doel van de klim. We komen uit bij een prachtig uitzicht over de rivier en het drielandenpunt van Frankrijk, Duitsland en Luxemburg. De Moezel zullen we de rest van de dag niet meer zien.

Een groot deel van de dag lopen we over de heuvels door de bossen. De kleigrond is glad, vanwege de vele regen van de afgelopen tijd. Af en toe wandelen we langs de bosrand waar we zicht hebben op groene weiden en witgrijze wolken. Dan weer dalen we af naar een gehucht, waar peren-, appel- en pruimenbomen zijn aangeplant. Er staat een frisse wind. In de zon is het fijn om te pauzeren, maar in de schaduw is het te koud en beperken we onze rusttijd tot een minimum. We zijn verbaasd dat we de hele dag geen enkele wandelaar tegenkomen.

Als we in de buurt van Palzem komen, het eindpunt van de eerste etappe, passeren we vele wijngaarden. De wijnstokken staan keurig op een rij. De druiven zijn nog niet rijp. Het zijn waarschijnlijk Elbling druiven, want 75% van de witte druiven in deze streek is van dit ras. De Romeinen hebben de oudste wijndruif in Europa hier geïntroduceerd.

Palzem is een dorp van 1.539 inwoners aan de oostoever van de Moezel. Wij brengen de nacht door bij Sauwereins, een familie die al sinds het begin van de 17de eeuw wijn maakt en nu ook een hotel exploiteert. De kamers zijn gloednieuw, ruim en modern ingericht. Als we inchecken krijgen we te horen dat de wijnproeverij om 17:00 uur begint. We schrikken een beetje van het tijdstip, want we willen van tevoren nog douchen, uitrusten en onze dorst lessen.

Als we even later het proeflokaal betreden, zien we dat we niet de enigen zijn. De zes andere deelnemers hebben al de nodige glazen op, als wij bij ze aansluiten. Wijnmaker Timo Sauerwein laat ons kennismaken met diverse druivenrassen. Omdat Carlien een voorkeur heeft voor ‘Feinherb’ en ik voor ‘Trocken’, schenkt hij ons andere wijnen in. Nieuwsgierig naar wat de ander heeft gekregen, proeven we van elkaars glas. Een uur laten hebben we 11 verschillende wijnen over de tong laten glijden. Duitse wijnen zijn best wel lekker!

Enigszins beneveld lopen we naar de overkant van de weg en bestellen we bij restaurant Rebenhof een Cordon Blue. We willen er geen alcohol bij, want we zitten aan ons taks.

Moselsteig etappe 2: Palzem – Nittel (15,5 km)

Om 7 uur in de ochtend luiden de kerkklokken minutenlang. Gelukkig ben ik kort voor de herrie uit mezelf wakker geworden. Ik doe de gordijnen open en zie een blauwe lucht. Op de plek waar de Moezel moet liggen hangt een dikke laag mist. Het is 9 graden.

Onze tweede wandeling gaat regelmatig door bewoond gebied. Daardoor wandelen we vaak over of langs asfalt. We zijn dichter in de buurt van de rivier. Dat kunnen we horen aan de verkeersgeluiden, omdat er een doorgaande weg langs de Moezel ligt. We kunnen de heuvels aan de andere kant van de Moezel zien liggen. Het uitzicht op het Luxemburgs grondgebied is schitterend. De helling is volledig bedekt met wijngaarden en clusters huizen.

Aan de Duitse kant van de rivier doemen twee torens van de Helfanter Dom op. De kerk is veel te groot voor een klein dorp zoals Helfant. Het trekt veel gelovigen uit Luxemburg, vertelt een oude vrouw ons. Ze vindt het zichtbaar prettig om met passanten een praatje te maken.

De eindbestemming van vandaag is wijndorp Nittel. Het heeft ongeveer 2.600 inwoners. Over de Weinstraße dalen we af naar het hart van het dorp. Daar is Weingut und Gastehaus Apel, onze verblijfplaats van de nacht. Het is vandaag Ruhetag en alle restaurants in het dorp, op die van Apel na, zijn gesloten. Iedere toerist in Nittel gaat noodgedwongen hier dineren. Het eten is goed en de wijn is uitstekend. We zitten buiten onder een grote parasol als het zachtjes begint te regenen. We zien het bezorgd aan, maar na een kwartiertje is het goddank weer droog.

Moselsteig etappe 3: Nittel – Konz (22,2 km)

Het is zeven uur en de kerkklok luidt eindeloos lang. Ik trek de gordijnen open en zie een grijze lucht. Het is met 15 graden een stuk warmer dan de dagen ervoor.

Na het ontbijt stallen we onze bagage bij de receptie en lopen we met een dagrugzak het hotel uit. De bagagevervoerder zal onze koffers ophalen en naar het volgende hotel brengen. We lopen langs wijngaarden, met de Moezel aan onze linkerhand. De rivier, die we tot op heden nog nauwelijks hebben gezien, kronkelt door het landschap. Aan onze rechterhand zien we krijtrotsen, die niet wit, maar donkerbruin zijn.

Twee oude mannetjes klauteren een muurtje op, om een terras te bereiken waarop enkele pruimenbomen staan. Ze hebben emmers bij zich. We stoppen en Carlien maakt een praatje. Zij spreekt Duits; ik niet. De mannen gaan pruimen plukken en ze geven ons een paar mee voor onderweg.

De route maakt een U-bocht en we lopen hoger in het dal door het beschermde natuurgebied Nitteler Felsen. Een smal pad door de begroeiing brengt ons naar een hoogvlakte waar boeren hun gewassen telen. We kunnen kilometers ver kijken. De velden kleuren zachtgroen, geel en roze en ik heb het gevoel dat ik door een schilderij van Van Gogh loop.

We pauzeren op de top van de heuvel en zien onder ons het dorp Fellerich liggen. De zon breekt door en ik geniet van de warme zonnestralen. Het geluk is van korte duur, want al snel pakken donkere wolken zich samen.

We bevinden ons op een breed bospad als het hard begint te regenen. De bladeren houden de regendruppel even tegen, zodat we tijd hebben om onze regenjas uit de rugzak te halen en de regenhoes om de rugzak te doen. Na ruim een uur stopt de neerslag.

We naderen Konz, het doel van vandaag. De laatste 3 kilometer zijn taai, want we lopen langs spoorrails, een grote weg en een industrieterrein. Desondanks is etappe 3 verreweg de mooiste tot nu toe.

Moselsteig etappe 4: Konz – Trier (20,2 km)

Het voordeel van de stad is dat er om 7 uur geen kerkklokken luiden. Als we het gordijn openen, zien we een blauwe lucht. Het is buiten 11 graden. Ik was om half zes al wakker, omdat ons hotel aan een doorgaande weg ligt en het verkeer al vroeg langs onze hotelkamer denderde.

Konz ligt aan de Moezel en Saar. De plaats is voortgekomen uit de Romeinse plaats Contionacum. Door de gunstige ligging ontwikkelde het zich tot spoorknooppunt en in 1959 kreeg het stadsrechten. Konz is eerlijk gezegd geen bijzondere stad. Een stoomlocomotief bij het station en een oude stoomwals bij de ingang van de stad herinneren aan het industrieel verleden.

Onze kamer in het Park hotel is klein. Er zijn heel veel kasten en het behang met natuurstenen print is spuuglelijk. Het pluspunt is de waterkoker, die we eerder in de week in de luxueuze hotelkamers hebben gemist.

We verlaten het hotel en steken voor de eerste keer deze vakantie de Moezel over. Daarna lopen we zo’n vier kilometer over brede paden door een groot bos. We komen dan in open gebied met weilanden. Krekels tjirpen. Koeien liggen in het gras en herkauwen rustig het voedsel. Net buiten het dorp Herresthal staat een picknickbank en we nemen er plaats. We eten een broodje en een gekookt ei, dat we van de ontbijttafel hebben meegenomen.

Het volgende deel van de route loopt parallel aan de A64, de Autobahn die Luxemburg met Trier verbindt. Het is een saai stuk, want we lopen niet graag naast een snelweg. Na anderhalve kilometer keren we eindelijk het autoverkeer de rug toe en vervolgen we onze tocht in het grote bos.

Na ruim een uur gewandeld te hebben wijken we van de route af, want we willen de Mariensäule bezoeken. Na een flinke klim zien we het Mariamonument, dat samen met de sokkel 40,9 meter hoog is. We staan boven op de Pulsberg en we hebben een weids uitzicht over Trier en de Moezelvallei. In het centrum van de stad zien we de kathedraal liggen. De oudste stad van Duitsland telt 110.674 inwoners (in december 2020). In de eerste eeuw voor Christus stichtten de Romeinen de stad en gaven ze het de naam Augusta Treverorum.

Als je de stad voor je ziet liggen, dan denk je dat je rap in je hotel bent, maar dat is niet zo. Het laatste stuk naar hotel Deutscher Hof Trier aan de Südallee duurt lang. We steken de Moezel over via de Kaiser-Wilhelm-Brücke en gaan dwars door de oude binnenstad naar onze verkwikkende douche. Het is 25 graden en het is heel druk op straat.

Moselsteig etappe 5: Trier – Schweich / Longuich (25,3 km)

We stappen uit bed en zien dat de lucht achter het gordijn blauw is. Het is 14 graden. Vandaag staat de laatste etappe van onze reis op het programma. Morgen komen we terug in Trier, omdat we de historische stad met Romeinse overblijfselen, historische gebouwen en leuke pleinen graag beter willen kennen.

Parallel aan de Südallee loopt een voetpad door een smal park. We kiezen voor deze groene route en lopen daarna langs de Moezel naar de brug waar we gisteren overheen zijn gekomen. Aan de andere kant van de Moezel wandelen we naar de top van rode zandsteenrotsen en gaan we verder door de bossen langs de rand van de helling. Het is een schitterend pad en ook een populair pad, want we komen regelmatig Duitse en Vlaamse toeristen tegen.

Na een tijdje maken we een steile afdaling naar Biezel, en in het dorp klimmen we via een oude steile trap weer omhoog. Bij het dorp Ehrang dalen we weer af naar beneden. Een vrouw op een fiets roept in het Duits naar ons dat we een stempel in de kerk kunnen ophalen. We begrijpen wat ze bedoelt, want we hebben onderweg blauwe bordjes gezien met de gele jakobsschelp. De kerk lijkt dicht, maar een andere vrouw roept vanuit haar tuintje dat we naar de andere kant moeten lopen, omdat de deur daar wel open is.

De Mosel Camino, van Koblenz naar Trier, maakt sinds 2008 deel uit van de Jakobsroute naar Santiago de Compostela. Omdat de stempels zo belangrijk zijn voor de Duitse vrouwen in het dorp, wordt ze ook belangrijk voor ons. In de kerk zetten we onze eerste Camino stempel. Bij het dorp Quint passeren we een stempelpost langs de kant van de weg, en we zetten onze tweede stempel. Een dag later voegen we in de Liebfrauen Basilika in Trier de derde en laatste stempel aan onze verzameling toe.

We naderen Schweich, het officiële eindpunt van de 5de etappe, maar wij moeten door naar het volgende dorp, omdat er in Schweich geen accommodatie beschikbaar is. Voor we aan het laatste stuk beginnen, zoeken we een plek waar we wat kunnen drinken. We komen uit bij Bistro Cafe Mühle. Het terras is leeg en als we naar binnen lopen geeft de inrichting ons het gevoel dat we in een bejaardenhuis zijn. “Dit is ons voorland”, zegt Carlien schaterlachend. We bestellen een kop thee en lopen zo snel mogelijk terug naar het terras.

Op de gevel van het gebouw staat in grote letters: Villa Mentis. Compos mentis is een ander woord voor wilsbekwaamheid. Het geeft me een creepy gevoel; ik had liever bij Villa Morgenstond op het terras gezeten. Een auto komt aanrijden met de belettering “PILLEN-EXPRESS”. De plaatselijke apotheker brengt haar producten bij de mensen thuis. We vinden het hilarisch en onheilspellend. We zijn nog lang niet toe aan een leven achter de geraniums. We hebben notabene zojuist 100 kilometer afgelegd in vijf dagen.

Via Trier terug naar de auto in Perl

We vragen aan de hoteleigenaar of er een bushalte is, want we willen naar het treinstation van Schweich. Die is er blijkbaar niet, want de man biedt aan om ons te brengen. We stappen in zijn Audi Q7 S line en zijn opgetogen dat we niet 5 kilometer hoeven te slepen met onze rolkoffer.

De trein brengt ons naar Trier en een dag later naar Perl.

In Trier bezoeken we de bekende bezienswaardigheden, zoals de Porta Nigra (de kolossale Romeinse stadspoort) en de Dom van Trier. We maken een boottocht over de Moezel, we gaan enkele winkels in en we eten een gebakje bij Oberweis op de Grote Markt. Trier heeft een compact historisch centrum en ik ben blij dat we een extra nacht in de stad hebben geboekt.

De Moselsteig is een geweldig langeafstandswandelpad dichtbij Nederland. De wandelingen zijn gevarieerd. We hebben door een heuvelachtig landschap gelopen met bossen, wijngaarden en prachtige uitzichten. De trein rijdt langs alle dorpjes waar je langskomt, en dat is prettig als je weer terug moet naar je beginpunt.

Welke etappe was het mooiste? Dit is onze top 5:

1. Etappe 3 Nittel – Konz
2. Etappe 5 Trier – Schweich
3. Etappe 1 Perl – Palzem
4. Etappe 4 Konz – Trier
5. Etappe 2 Palzem – Nittel

Ik liet de Duitse wijnen altijd links liggen, en ik heb nu ervaren dat de wijnen uit de Moezelstreek heel lekker kunnen zijn. We hebben een kwart van de Moselsteig gelopen. Het lijkt me leuk om in de toekomst een andere traject te ontdekken en te proeven van de lokale wijnen, zoals de Elbing, de Weißer Burgunder en de Spätburgunder.