Afstand: 20 km
Startpunt: Lisse
Landschap: Bollenvelden
Naar de routebeschrijving
De bollenvelden in de omgeving van Lisse kleurden paars, roze, wit en geel. Het was een grandioos gezicht. Een deel van de narcissen en hyacinten was al uitgebloeid, en de tulpen zaten nog in de grond of waren aan de kleine kant.
Drie dames uit Den Haag hadden de zonsopgang gefotografeerd en keerden terug naar huis. Wij waren net aan onze wandeling begonnen. Een uur vroeger dan gewoonlijk, om de drukte te ontlopen.
Al aan het begin van de dag passeerden vele wandelaars ons in een straf tempo. Wij liepen langzamer en hadden veel aandacht voor de witte bloempjes in de berm, de tsjilpende huismussen in de heg en de zingende veldleeuwerik in de lucht.
We volgden de Keukenhof wandelroute van 20 kilometer langs de bollenvelden. Die bleek grotendeels over verharde wegen te gaan. Wegen die we deelden met fietsers. Heel veel fietsers. Als ik naar de andere kant van de weg wilde gaan, dan moest ik goed om me heen kijken om niet aangereden te worden. Het irriteerde mij mateloos. Dit was geen ontspannen wandeling meer. Het leek het Vondelpark wel! Of de Kalverstraat in het pre-corona-tijdperk.
Een echtpaar op twee identieke fietsen hadden beide een fietshelm op met een achteruitkijkspiegel. Ze maakten een weinig snuggere indruk. Er kwam een groep op Vespa’s langs en even later een groep op Solex brommers. Dat je milieubewust kon zijn en tegelijkertijd stoer lieten de stelletjes zien die op elektrische scooters reden met extra brede banden. Er waren tandemfietsen en duofietsen met drie wielen en een spatscherm. Het was duidelijk dat de diverse verhuurbedrijven in de streek vandaag goede zaken hadden gedaan.
Vooraf had ik niet bedacht dat de oer-Hollandse kleurrijke lappendekens een grote aantrekkingskracht hebben op bezoekers van heinde en verre. Lisette wel en daarom had zij voorgesteld om eerder op pad te gaan. Maar de mensenmassa die vandaag op de been was verraste haar ook in negatieve zin.
Na 12,5 kilometer lieten we de verharde weg eindelijk achter ons en gingen we verder over een graspad door de Lageveense polder. We waren verlost van fietsers en andere weggebruikers!
Het pad kenden we, want een jaar geleden wandelden we hier ook. Nederland was in de eerste lockdown, die Rutte de intelligente lockdown noemde. We waren naïef en dachten dat we ons oude leven konden oppakken zodra de piek op de IC voorbij zou zijn.
Hoewel er in de polder geen bollen groeiden roken we geur van hyacinten. De wind had het bloemige parfum meegenomen.
Na zo’n drie kilometer verlieten we rust van het laarzenpad en vervolgden we onze tocht over asfalt langs de fleurige publiekstrekkers. Het was in de tussentijd nog drukker geworden.
Bloementelers willen niet dat je door de bloemenvelden loopt, de bloemen vertrapt of schimmels en bacteriën via je voetzolen verspreid. Maar verschillende dames en heren lieten zich niet tegenhouden door bordjes en afrasteringen. Ze hadden enkel oog voor de perfecte selfie, die ze wilden delen op social media.
Twee dames hadden een dun zomerjurkje aangetrokken in een kleur die contrasteerde met de bloemen. Ze stonden in het bollenveld en probeerden op een zo natuurlijk mogelijke manier te lachen naar de lens van de camera. Ze namen de tijd, want een goede selfie maken lukt niet in één keer.
De bloemen waren prachtig, maar de meute was ons teveel. We vluchtten terug naar de auto. Ondanks het gekrioel van mensen en de vele kilometers over asfalt, was het toch de moeite waard om duizenden bloemen te zien en te ruiken. Ik denk dat de kieviten en scholeksters, die boven de uitgebloeide velden vlogen, als ook de verschillende zingende veldleeuweriken uiteindelijk de balans positief hebben doen uitslaan. Een volgende keer zal ik niet meer zo snel de bollenvelden in het weekend bezoeken. Je wandelt om je beter te voelen en zeker niet om geïrriteerd te raken.
Wil je mijn blog lezen over de wandeling die Lisette en ik een jaar geleden maakten in de Bollenstreek, ga dan naar ZONSOPGANGWANDELING